ลาง…คาดหวัง

ในการอ่านนิยายของ #Stephen_King คงเริ่มต้นด้วยความคาดหวังบางอย่าง     ความคาดหวังของคนอ่านที่มีตั้งแต่ก่อนที่จะอ่าน เป็นองค์ประกอบที่สำคัญมาก ที่มีผลต่อความอร่อยในการกลืนกินตัวหนังสือและเนื้อเรื่อง  ไม่อร่อยสมใจอยาก ก็อาจเป็นไม่ชอบหรือเกลียดไปเลย  มันมีความคาดหวังในใจเราชัดเจน ตั้งแต่ตอนหยิบหนังสือเล่มนี้ลงมาจากชั้นหนังสือในร้าน ตั้งแต่ยังไม่ได้จ่ายเงินซื้อเลย  ดังนั้นถ้าหลังจากที่อ่านจนจบแล้ว ยังรู้สึกชอบถูกใจนิยายเรื่องนี้อยู่ นั่นน่าจะบอกได้ว่า นิยายเรื่องนี้ย่อมสมควรแก่การชื่นชม    สนุกมาก!   …

กวีไม่มีหญิงสาว

เราพบกันที่ร้านหนังสืออิสระ  สะดุดตาที่ชื่อคนเขียนก่อน  ชื่อหนังสือเธอก็แปลกดี  #ไม่มีหญิงสาวในบทกวี  ในบทกวีเค้าว่าไม่มีหญิงสาว  แปลกดี! #ซีไรต์    เค้าถาม…  “ต้องใช้ตัวอักษรกี่ล้านตัว ใช้กระดาษกี่พันหน้า เพื่อบรรจุความว่างเปล่า?”    เค้าตอบ…  หนังสือเล่มบางเพียงร้อยยี่สิบหน้า  แต่ละหน้าอาจมีบทกวีสิบยี่สิบบรรทัด  ก็สามารถอัดอั้นบอกเล่า  ความว่างเปล่าของความขัดแย้ง  นอกจากนี้ ยังแสวงหา  …

คิดว่ารู้

ซื้อทิ้งไว้นานแล้ว  ตอนซื้อก็ซื้อเพราะตัวสำเหนียกว่าไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแนวจิตวิทยาเด็กเลย ทั้งที่ตัวรับผิดชอบหน้าที่พ่อ ระหว่างอยู่ในร้านหนังสือเลยเลือกหยิบเล่มที่คิดว่าใช่กลับมาด้วย รวมมากับเล่มอื่นๆ  แล้วก็ดองไว้… ใช่ เรียกว่าซื้อทิ้งเลยจริงๆ  และด้วยมีเหตุให้รื้อโกดังหนังสือในบ้าน เห็นเล่มนี้ว่ายังไม่ได้อ่าน เลยหยิบเอามาเข้าคิวไว้  พอดีได้จังหวะอยู่ในช่วงมีเรื่องหมกมุ่นถึงการดูแลเด็กๆ เลยหยิบมาอ่าน  #หมอมินบานเย็น รวบรวมบทความที่ลงในเพจ เข็นเด็กขึ้นภูเขา มาเขียนเป็นหนังสือ ใช้ชื่อหนังสือตามโครงการว่า #เข็นเด็กขึ้นภูเขา เลย …

อ่านบันทึกส่วนตัว

เช้าวันเสาร์ คงมีความเจ็บปวดคงค้างจากความคิดของตัวเอง จากสัปดาห์ผ่านมา มีแต่ความคิดของเรา ที่ทำร้ายเราได้    นอนไม่พอ แต่นอนไม่หลับ  กลับหายใจติดขัด บ้างขาดเป็นห้วงๆ  ขุ่นมัว ขลาดกลัว กึ่งซึมกึ่งเศร้าเคล้าเซ็ง  ความเครียดและความเบื่อหน่าย แก่งแย่งกันเสนอหน้าออกมา และแข่งขันกันยึดครองพื้นที่ในความคิด!    เริ่มต้นอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง (แนบที่คั่นหนังสือมาให้ตั้งสามอันแหนะ น่ารักดีนะ)  …